வடகிழக்கு:கடிதங்கள்

அன்பின் ஜெ.மோ,

சில நாட்கள் முன்பு நண்பர் ஒருவர்  இந்திய தேசிய அமைப்பில்  தமிழகம் பீகார், உபி போன்ற வடமாநிலங்களை subsidise செய்து கொண்டிருக்கிறது, இப்படி இல்லாவிட்டால் நாம் இன்னும் முன்னேறலாம் என்ற  ரீதியில் பேசினார்..  இன்னொரு நண்பர் நீங்கள் சாப்பிடும் துவரம்பருப்பு முழுதும் வடமாநிலங்களில் இருந்து வருகிறது என்பதை நினைவூட்டினார்.  நான் தனித்தமிழ் தேசிய வாதம் (அல்லது எந்த பிராந்திய தேசியவாதமுமே)  இந்தியாவில் நடைமுறையில் அழிவுகளையே உண்டாக்கும் என்று சொன்னேன்.. தர்க்கம் நீண்டது.

அதிகார உறுதிக்காகவும், சுயநல வியாபார நோக்கங்களுக்காகவும் ஐரோப்பிய  யூனியன் (EU) என்ற கருதுகோள் முன்வைக்கப் படுகிறது. இதில் உள்ள தேசங்களுக்கிடையேயான சமீபகால  ரத்தக்களறிகளும், வேற்றுமைகளும்  எல்லாம் இதில் நீர்த்துப் போவதாகக் காட்டப் படுகிறது;  இதில் எந்த வரலாற்று ”முரண்”களையும், ”சதி”களையும் காணாத நமது அறிவுஜீவிகள்,  வரலாறு புகமுடியாத  காலத்திய ஆரிய திராவிட இனவாதம் முதல் இன்றைய நதிநீர்ப் பங்கீடுகள் வரை எல்லாக் காரணங்களுக்காகவும் நாம் சண்டையிடுவதற்கு வரலாற்று “நியாயங்கள்” இருப்பதாக பிரசாரம் செய்கிறார்கள்..

உங்கள்  கட்டுரையில் நிதர்சனங்களை மறுக்காமல், அதே சமயம் இந்திய தேசியத்திற்கான ஒரு வரையறையை அளித்திருக்கிறீர்கள்.  எந்த “இஸமும்” இவைகளை நேர்மையாக  மறுக்க முடியாது என்பதே உண்மை.  உங்கள் சிந்தனைத் தெளிவு  எழுத்தில் வெளிப்பட்டிருக்கும் விதம் நன்றாக இருக்கிறது..  மேலே சொன்னது போல் ஒரு விவாதம் இன்னொரு முறை வந்தால்  உங்கள் கட்டுரை தான் பிரம்மாஸ்திரம் !

// சமகால அரசியல் பொருளியல் தேவைகள். ஒரு நிலப்பகுதியின் மக்கள் தங்களை அரசியல் ரீதியாக காத்துக்கொள்ளவும், பொருளியல் ரீதியாக வளர்த்துக்கொள்ளவும் ஒரு தேசியமாக திரள்வதன் தேவை இருக்குமென்றால் அவர்கள் ஒரு தேசியமே //

ஆயிரம் ஆண்டுகள் முன்பு கூட இந்தத் தேவைகள் இருந்திருக்கின்றன…

வடமலைப் பிறந்த மணியும் பொன்னும்
குடமலைப் பிறந்த ஆரமும் அகிலும்
தென்கடல் முத்தும் குணகடல் துகிரும்
கங்கை வாரியும் காவிரிப் பயனும்
ஈழத் துணவும் காழகத் தாக்கமும்
அரியவும் பெரியவும் நெரிய ஈண்டி…

என்று இதனை அழகாகப் பதிவு செய்த சங்கப் புலவனின் கவி தரிசனம் இந்தக் கருத்தியலுக்கு மிக அருகில் வருகிறது.. இல்லையா?

அன்புடன்,
ஜடாயு

—
My blog:  http://jataayu.blogspot.com/

அன்புள்ள ஜடாயு,

வடகிழக்கு அல்ல எந்த ஒரு இந்திய நிலப்பகுதியும் இந்தியாவில் இருந்து பிரியவேண்டும் என்ற கோரிக்கை அம்மக்களால் தன்னிச்சையாக எழுப்பட்டதல்ல என்பதே நாம் அவற்றை கூர்ந்து நோக்கும்போது காணக்கிடைப்பது. அவை அதிகார இச்சை கொண்ட ஒரு சிறுபான்மையினரால்  அன்னிய அரசியல் சக்திகளின் தூன்டலுடன் மட்டுமே முன்வைக்கபப்டுகின்றன. அவை அந்நிலத்தின் மக்களை பிரித்து அகதிப்பிரவாகங்களை உருவாக்கி அழிவையே எஞ்சச்செய்யும்.

ஆனால் மக்கள் செத்தாலும் தங்கள் முற்போக்கு முகமூடிகள் இருந்தால்போதும் என நம்பும் அறிவுஜீவிகள் இதைப்பற்றி கவலையே கொள்வதில்லை

ஜெ

அன்புள்ள ஜெ,

வடபிராந்தியம் பற்றி உங்களது கருத்து ஆவேசமாய் சில ஓத்துக்கொள்ள வேண்டிய உண்மைகளை புறந்தள்ள

முயற்சிக்கிறது. இது தேவையற்ற பிரிவினை, நல்லவற்றை விட அதீத திமைகளை மட்டுமே கொடுக்கும், மிஸனரிகளாலும் சில பிரிவினை வாத ஜனநாயக விரோத மார்க்சிஸ்ட் குழுமத்தின் துர்போதனைகளாலும் மட்டுமே பிரிவினை விதைக்கப்படுகிறது என்பதில் பெருமளவு உண்மையிருப்பினும்,

அதுமட்டுமே முழுக்காரணமாகிவிடமுடியாது.

இந்து மதவாதகளும், தேசிய அரசியல் கட்சிகளும் கூட இதில் பொறுப்பேற்க வேண்டும். எத்தனை தேசிய கட்சிகள் மும்பை,குஜராத், ராஜஸ்தானில்

காட்டுகிற அக்கறையை வடகிழக்குப்பகுதியில் காட்டத்தயாராயிருந்தன. இருக்கின்றன. எத்தனைமுறை சங்கராச்சாரியார்களும் மற்ற இந்து தலைவர்களும்

அந்த பகுதி மக்களை இணைக்க முயற்சித்தனர்.

மும்பையில் ஒரு தேசிய நீரோட்டத்தில் நம்பிக்கையுள்ள வைணவ மடாதிபதி, பேச்சை கேட்க நேரிட்டபோது அவரே மேடையில் சொன்னது. நாங்களேல்லாம் பணம்கொழிக்கும் லட்சுமி வாழும் இந்தப்பகுதிக்கு மட்டுமே வருகிறோம், இந்தியாவின் ஓவ்வொரு ரோடும் மதத்தலைவர்களால் இணைக்கப்படவேண்டும், அப்படி மதத்தலைவர்களால் பாதுகாக்கபடாதபகுதியில் ஆன்மிகபலமற்ற பகுதியில் மற்ற வைரஸ்கள் ஊடுருவதல் இயல்பானதுதான். முதலில் மதம், தேசிய அரசியல் தலைவர்கள் எல்லாரும் தங்களது ராடர் பார்வையை அப்பக்கம் செலுத்துவேண்டியது இன்றிமையாதது என்கிற கருத்தை அவர் அழுத்தமாக சொன்னார்.

பேசாமல் அங்குள்ள கடவுள்களை கொஞ்சம் பிரமோட் செய்தால் போதும் அந்த ஏரியா அடுத்த பத்திருபது வருடங்களில் இந்திய தேசிய நீரோட்டத்துடன் இணைந்துவிடும் என்று ஒருவர் சொன்னார். அது ஒரு ஜோக்குக்காக சொல்லப்பட்ட கருத்தாகயிருந்தாலும் அது அவ்வளவு மோசமான ஜ்டியாவாக இல்லை என்பது அரங்கத்திலிருந்த பலரின் கருத்தாகும்

மணி கெ.ஆர்
மும்பை

அன்புள்ள மணி

வடகிழக்கு இன்று அனுபவிக்கும் பொருளியல் வீழ்ச்சியை சுட்டிக்காட்டி அங்கே ஒரு பிரிவினை தேவை என்பவர்கள் அந்த வளர்ச்சிக்குறைவுக்குக் காரணமே அந்தப்பிரிவினைப் போராட்டம்தான் என்பதை மறந்துவிடுகிறார்கள். அது தேசியப்போராட்டம் என்றால் அம்மக்களை அது திரட்டியிருக்க வேண்டும். ஆனால் அது அம்மக்களாஇ இனக்குழுக்களாக பிரிக்கவே செய்திருக்கிறது என்பதே நிதரிசனம்

ப்ரிவினை வாதத்தை கைவிட்ட பின் பஞ்சாப் அடைந்த பிரமிக்கத்தக்க வளார்ச்சியைந் எரில் கண்டால் நான் சொல்வதன் பொருள் புரியும். பிநிதிரன்வாலே காலத்தில் இருண்டு கிடந்த பஞ்சாப் இன்று பொருளியல் மையமாக வளார்ந்திருக்கிறது

ஏன் அந்த வாய்ப்பு வடகிழக்குக்கும் வரக்கூடாது? என்ன த்டை?

ஜெ

அன்பு நண்பரே நலமா, அமெரிக்காவில் இருப்பதாக சித்தார்த் சொன்னார். நலம் தானே.

சமீபத்தில் உங்களது தேசிய சுய நிர்ணயம் பற்றிய பதிவைப் படித்தேன்.   தனிதேசியம் என்பதில் மொழியும் முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது என்பது எனது கருத்து. அதைப் பற்றி உங்களின் முழுக்கட்டுரையில் எங்குமே குறிப்பிடப்படவில்லை. இது எனக்கு ஆச்சரியம் அளிக்கிறது.

இதைப்பற்றி விளக்குவீர்கள் என நம்புகிறேன்.

பின்குறிப்பு: உங்கள் பதிவை ஒரு சிலர் ஜல்லி அடித்திருக்கிறார் என சொல்கின்றனர். ஆனால் என்னைப் பொருத்தவரை கட்டுரையின் பல விசயங்களில் உங்களுடன் ஒத்துப்போகிறேன்.

மஞ்ச்சூர் ராஜா

அன்புள்ள மஞ்ச்சூர் ராஜா

வடகிழக்கு பிராந்தியத்தையே எடுத்துக்கொள்வோம். மொழி அடிப்படையில் பிரித்தால் அதை நூற்று எழுபது நாடுகளாக பிரிக்க வேண்டும்! சின்னஞ்சிறு மணிப்பூரிலேயே இருபதுக்கும் மேற்பட்ட மொழிகள் உள்ளன.

மொழிவாதம் அதிகம் பேசப்படும் கர்நாடகத்தில் கன்னடம் ஒரு சிறுபான்மை மொழி. துளு, கொன்ங்கணி, மராட்டி, தெலுங்கு, உருது ஆகியவை சேர்ந்தால் கன்னடத்தை விட அதிகம். ஆகவேதான் உக்கிரமான கன்னட வெறி கனன்ட பகுதிகளில் குமுறுகிறது

இந்தியாவில் வங்கம் கேரளம் போன்ற சில பகுதிகளை தவிர எங்குமே ஒருமொழிப்பிராந்தியம் இல்லை. தமிழ் நாட்டில் மூன்றில் ஒரு பங்குக்குமேல் தெலுங்கு, கன்னடம், சௌராஷ்டிரம் மராட்டி உருது பேசும் மக்கள் இருக்கிறார்கள். குடகு மொழி, படுக மொழி, நரிக்குறவர்களின் மொழி போல பத்துக்கும் மேல் சிறிய மொழிகள் உள்ளன. எந்த அடிபப்டையில் மொழி ஒரு தேசியத்தை உருவாக்கும் என்று சொல்கிறார்கள்?

நான் சொல்லும் வாதம் ஒன்றே. தேசியம் இயல்பாக உருவாகி வரக்கூடியதல்ல. மதம் , மொழி, இனம் எதுவாக இருந்தாலும்  அந்த அடையாளங்கள் உருவகித்துக்கொள்ளபப்டுவன மட்டுமே.  அப்படி ஒன்றை உருவகித்தால் உடனே அதில் இணையவே முடியாத இயற்கையான எதிரிகளையும் உருவகித்து விடுகிறீர்கள். தமிழ் தேசியம் என்ற ஒன்றை ஈழத்தில் பேசியதுமே முஸ்லீம்கள் அன்னியபப்ட்டு எதிரிகளாக ஆகிய நடைமுறை யதார்த்தம் நம் கண் முன்னால் இருக்கிறது

தேசியம் என்பது ஒரு சமூகம் தன்னை பொருளியல்- நிர்வாக வசதிக்காக ஒரு நாடாக திரட்டிக்கொள்ள வேண்டிய தேவையில் இருந்து எழுகிறது. ஒரு நிலப்பகுதியில் வாழும் மக்கள் தாங்கள் ஒரு தேசியமாக திரள்வதன் மூலம் மேலான வாழ்க்கையை அமைக்க முடியும் என்ற எண்ணத்தை அடைவதன் மூலம் உருவாவது அது. அதற்கு மதமோ இனமோ மொழியோ அடிப்படையாக அமைய முடியாது. அங்கே வாழும் அத்தனை மக்களையும் பிணைக்கும் பொது நோக்கம், பொது அடையாளமே உதவும்

இந்திய தேசிய உருவகம் அத்தனைய நவீன உருவகமாகவே இன்று உள்ளது. அதை உடைக்க விரும்புகிரவர்கள் முன்வைப்பது குறுகிய மொழி, இன தேசியம் அது ஃபாஸிஸத்துக்கு இட்டுசெல்லக்கூடியது அழிவையே அளிக்கக்கூடியது

ஜெ